Beste Huub, Frans, Jan Willem (en Corrie),

Al vaak schreef ik jullie - persoonlijk - over op 'kapitaal-gebaseerde-pensioen-sytemen'. Zie mijn mails over de 'in-uit'-kwestie, die waanzinnige kostenpost van 4.5 miljard in 2012, e.d. Een systematische post?
    Over de 'rekenrente'-kwestie schreef ik jullie eigenlijk nooit. Dit omdat er nu eenmaal veel, heel veel geld verloren is gegaan en iemand daarvoor vroeg of laat de rekening zal moeten betalen. Voor mij is die verlies-post op aandelen, obligaties en leningen meer dan zo maar iets. Ze is super reëel, maar ook niet in de laatste plaats, een fout in het denken van onze generatie in de afgelopen 25 jaar.

Na lang nadenken over het jongeren-ouderen-probleem ben ik tot de conclusie gekomen dat onze generatie - vanwege haar goed gelovigheid in het kapitalistische systeem - voor pakweg 75% de schuld heeft van dit debacle. Beleggen in aandelen, schulden en obligaties gaat nu eenmaal om de 70 tot 80 jaar goed fout. Ik laat de echte linkse rakkers hier nadrukkelijk buiten. Velen van hen hebben 'de ongelovigen binnen de linkse partijen', vroegtijdig gewaarschuwd. (Ikzelf al voor de crisis uitbrak, rond 2004 - 2005.)

Onze (mijn) generatie zal dan ook 'logisch' moeten vinden dat de uitkeringen een stuk of een stukje naar beneden gaan. Nu wordt die logica publiekelijk nog met kracht ontkent. Dat gevoel bespeur ik tenminste in sommige rekenrente-discussies. Het maar niet willen aanvaarden dat er nu eenmaal woeste riscico's aan beleggen en speculeren hebben gezeten. Ik zal - bijvoorbeeld - de waarde op de balans van bepaalde pensioenfondsen wel eens willen zien of willen doorrekenen. Er staan - naar mijn stellige overtuiging - bij heel wat fondsen - ook en m.n. bij het ABP - genoeg lijken in de kast. Daar ben ik van overtuigd. En dus is er wel degelijk een probleem met een hogere rekenrente: namelijk de verplichtingen die - bijvoorbeeld - het ABP is aangegaan: levenslange uitkeringen bij die kwantitatieve grote groep baby-boomers. Ook bij mensen boven de 100.00 euro per jaar [1].

Onze pensioen-fondsen zijn geen omslag-systeem, en dus zijn ze - theoretisch - ook geen verzekeringssysteem. Men kan in de volksmond wel volhouden dat "men nu eenmaal verzekerd is voor de oude dag", maar dat is niet zo. We kunnen dus niet zo maar de premie omhoog laten gaan zoals bij een omslag-systeem of bij een verzekering die in zwaar weer is gekomen. Waar ik altijd voor heb gepleit [Financieel Dagblad, 2020] (Dat heb ik drommels goed begrepen in de discussie met jullie in 't Spant.)

Dus hebben de jongeren een punt dat we onze schuld niet kunen afwentelen 'op de jongeren'; jongeren die feitelijk nog met een schone lei beginnen. Zelfs in principe - theoretisch - met 'een lege kapitaal-buffer', als je het scherp zou willen zien.

Wat nu? Moeten we het jongeren-probleem nu gaan erkennen? Als probleem? Als iets voor jogeren? Of iets als een fout van (75%?) de oudere generatie? Of juist - door deze erkenning van deze schuld - als het begin van het eind van de Babylonische spraakverwarring?

Graag jullie mening.

M.vr.gr.
Rik Min,
 * plv. lid lp senioren
 * toentertijd kandidaat gesteld door/voor Abvakabo afdeling Twente

VOETNOOT:
[1] Niet alleen Lubbers heeft uit de pensioenfondsen 'geput', ook wijzelf hebben - semi-illegale - vut-regelingen of fpu-dingen met een oogje dicht 'uit de pensioenfondsen gehaald'. Baby-boomers zijn massaal op 'een natuurlijke wijze' - een 'natuurlijke verloop' - afgevloeid met allerlei regelingen. Vooral de dure jongens. Dit om het werkloos-zijn of de werkloosheid te camoufleren. Net zoals in de tachtiger jaren werklozen 'werden gedumpt' in de WAO en recent heeft ook de de WW onregelemataire deel-tijd-uitkeringen uitbetaald waardoor de kassen haast overal werden gehalveerd.